اما

همیشه عاشق فرهنگ بریتانیایی و خصوصاً لهجه‌ی بی‌نظیر بریتیش بوده‌ام...از خیابان پیکادلی هم هیچ‌گاه نمی‌توانم چشم بپوشم...اما جدای از همه‌ی این‌ها: سینما و تئاتر و جنس بازی و نقش‌ای که accent و درکل هجابندی بریتانیایی بازی می‌کند...از بازی‌گر محبوب‌ام «اما تامپ‌سون» نیز نمی‌توانم چشم بپوشم...دیدن «اما» در کنار هم‌کار نویسنده‌اش «داستین هاف‌من» (فیلم غریب‌تر از قصه) در مراسم گلدن گلوب ته دلم را حسابی خالی کرد...باید به کنه بازی او فرو بروید تا جنس تمجیدم از او را بفهمید...اگر طنز بریتانیایی...زبان و لهجه و درام این خطه را دوست ندارید بی‌شک هیچ کجای کلمات‌ام شما را ترغیب به دوست داشتن اما تامپ‌سون نخواهد کرد...