مبارك باد

با خودم مي‌گويم عجب هديه‌ي نوروزي بدي‌ست...اين يادداشت مثل هميشه عالي و دردناك آبنوس...

با خودم مي‌گويم چه‌طور مي‌شود هر سال سر سال نو شماره‌هاي اجق وجق به گوشي‌ام سرازير مي‌شود و من برنمي‌دارم و هر سال اسمس‌هاي مزخرف سال نو-اي...تبريكات گه‌اندرگه متفرعنانه دروغ‌وش مثل تپاله سرازير مي‌شود...كه بايد پشت هم پاك كنم...مادرسگ مخابرات هم با ما بازي‌ش گرفته است...اين هپي نيوير زق‌زقانه...اين بوي تعفن «به‌يادت بوديم» يك‌ساله...اين گه‌گرفته فريادهاي شعف مصنوعي...اين مبارك‌باد مزورانه...

با خودم مي‌گويم: عجب ملت ديوث‌اي داريم ما...

دوباره يادداشت آبنوس را مي‌خوانم و سرم را به ديوار مي‌كوبم...