سهم...؟

اول کسی که هزار هزار درم به یک کس بخشیدن عادت نهاد معاویه بود و آن‌چنان بود که معاویه هر سال حسن را هزار هزار درم بخشیدی و هم‌چند آن حسین را و هم‌چند آن عبدالله بن جعفر بن ابی‌طالب را و هم‌چند آن عبدالله بن عباس را؛ و چون معاویه بمرد یزید پسر او به‌جای وی بنشست.عبدالله بن جعفر در پیش وی رفت و او را گفت پدرت مرا هزار هزار درم بدادی، التماس می‌کنم که آن‌را برآن قرار برسانی. یزید گفت ترا هزار هزار درم مجرا کردم و هزار هزار دیگر بخشیدم! عبدالله بن جعفر یزید را تواضعی کرد و گفت غرض من از عرض داشتن این التماس جز آن مقدار نبود که در زمان گذشته مجرا بود. یزید گفت هزار هزار درم بخشیدم! و هم‌درآن روز چهار بار هزار هزار درم به‌وی تسلیم کرد و بعد از آن هیچ خلیفه هزار هزار درم بخشیدن عادت نکرد الا ابوجعفر منصور بن علی که او با آن‌که در میان مردم به بخل مشهور بود و او را بدان سبب ابوالدوانیق خواندندی،‌در یک روز ده بار هزار هزار درم بخشید و بعد از برامکه هم برین نهج می‌بخشیدند و بعد از آن مأمون خلیفه، و بعد از آن هیچ‌کس احیاء آن سنت پسندیده نکرد.

جامع‌العلوم / فخر رازی

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ابوالدّوانیق: پدر دانگ‌ها ؛ دانگ بخشی از درم آن روز می‌گفتند و طعنه به بخل منصور دوانیقی دارد.
نکته‌ی این هزار هزار درم عادت نهادن را در سهم امام آیات عظام کنونی بایستی ردگیری نمود.
امام فخر رازی کسی نبود که دری‌وری بگوید.