ماهی گل‌آلود

فیلمی از اندی گارسیا دیدم در شبکه GEM فارسی‌زبان ، با آن زیرنویس‌های بدش ، به‌نام شهر the lost city که موضوعی تکراری با پرداخت‌‌ای تکراری‌تر و تأکید بیش از اندازه بر رقص که یعنی جوهره‌ی زنده‌گی داشت و بر آن بود تا پنبه‌ی هرگونه انقلاب و انقلابی را با شمایل‌و یا گل سرسبدشان انقلاب کوبا بزند...تصویر بسیار سیاه از فیدل کاسترو و بدتر از او نگاه عجیب و تک‌بعدی به چه‌گوارا آن‌گونه که او حتی رحم به زخمیان جنگ هم ندارد و به دست خود یک زخمی جا مانده از گروهان را تیرخلاص می‌زند...و یا نگاه تک‌بعدی و منفی او به هنر رقص...
هرچه صبر کردم بل‌که جوانان «عشق ِ‌ال‌چه» با آن کلاه‌های بره‌شان ، دست‌کم کفن بپوشند و بروند جلوی فیضیه‌شان سینما عصرجدید یا آن شعبه‌ی دیگرش سینما آزادی و «وا چه‌گوارا» سر بدهند...دیدم بخاری از این‌ها بلند نمی‌شود...درست است که فیلم برای سال 2005 است...اما هر وقت ماهی را از آب گل‌آلود بگیری باز تازه است.