وقت خوب نوشتن

حرف حساب کم نی‌ست.اما جز این‌ تنها به همان روال همیشه‌گی و دست‌پاچه‌گی خودم را از متن بیرون كشیده‌ام. من بیرون از متن به همین آسوده‌‌گی‌ام که می‌بینی. به همین یک لاقبایی...فقط در برابر یک موضوع رنگ می‌بازم. دست و پا در هم می‌شود. فقط یک موضوع.
.
.
.
قرار گذاشته‌ام بخزم به زیر کلماتی‌که وقت خسته‌گی در جملاتی می‌نشینند‌، بعضاً بی‌مورد ، نا‌به‌جا و یا نامفهوم. دوست‌شان دارم. گذاشته‌ام برای خانه‌ای که خلوت نباشد ، که جاروب شود هرآن‌چه به دیده ناید. گذاشته‌ام برای جایی‌که مخاطب‌اش تو باشی. به شطح خوانی‌اش و به شتک زدن به میان آشوب درون و سیلی خوردن از شوری دمادم.