FAVO-rid

این وب‌لاگ‌های خنک را دیده‌اید که هر یکی درمیان از شکمو بودن خود داد سخن سرمی‌دهند و یک موبایل فلان مگاپیکسلی هم عندالمطالبه پر شال خود بسته‌اند تا از میزشان عکسی فرآهم آورند و از طعم favorite-های خود با لحن شکسته‌نفسانه اعاده حیثیت ‌کنند؟...خوانده‌اید؟...طنز این‌جور اباطیل‌گویان وب‌‌لاگ‌نویس فقط زمانی بی‌نمکی را قرار است بزداید که از خواندن کتاب جدید و تماشای تئاتر و فیلم جدید و قس علیهذا را هم چاشنی خنکای قلم خود می‌کنند...بگذریم که همین مادرمرده‌ها کاملاً‌ مشهود است که چه‌ زجر و عرق‌ریزان‌ای بابت نیم‌سیر کلمه درجمله‌بندی‌های خود کشیده‌اند و باز کاملاً‌ عیان است که تازه یادگرفته‌اند: خواهر را با خاهرشان یکی کنند و تنوین نون دسته‌دار را با بی‌قیدی‌های یأجوج مأجوج خود باردار کنند...but...

بگذریم قرار بر این گذاشته‌ام که نقطه‌ی ختام نوشته‌‌های خود را همین but بادکرده بگذارم...این but نوعی عقده‌گشایی برای‌ام حساب می‌شود...but...