ما سانسور می خوایم یالا
یکی از دلایل بزرگ خلاقیت همانا سانسور است به طوریکه کارشناسان خبره معتقدند دهه شصت (یا دهه بیلاخ) یکی از درخشان ترین دهه های فرهنگی در طول کل تاریخ بشریت بوده است...و به وسیله همین سانسور توانستیم پس از مرارتهای بسیار بالاخره به ظرافت در بیان دست پیدا کنیم...اصلا عزیز جان سلین از همان اولش هم به گروه خونی ما نمی خورد...یک نظر بیندازید به دور و برخودمان...مطالب وزینی که از باب اندازه قطر کون تا شعاع کانونی دهانه کس خانوم ها در گوشه گوشه وبلاگستان به منظور تابو شکنی نوشته میشود همگی نشان از موفقیت در سانسور دارد...چنانکه خود بنده به طور مثال چندیست با وجود تغییر ویندوز به علت فراخی سوراخ ماتحت رغبت نکرده ام یک آفیس ناقابل نصب کنم و از آنجا که بسیار آدم موفقی هم هستم حس و حال ( شیفت و «ز» ) را هم ندارم پس اینجا خلاقیت به دادم می رسد و به جای «ویژه» می نویسم «خاص»...به همین راحتی...حالا اگر نتوانسته اید سکس موفقی در زندگی داشته باشید از زبانه چوچول خود که می توانید بنویسید...آقایانی هم که سابقه استمنا دارند به جای رخت خواب های خصوصی می توانند از پتانسیل بالای جهش یونی آب کمرشان بنویسند...این ها همگی از برکت سانسور است...مطمئن باشید سانسور هیچ دخلی به حکومت ندارد...همین که شما تصمیم می گیرید متفاوت باشید یعنی خلاقیت و خلاقیت چیزی نیست جز ظرافت در بیان هرچه محرومیت است...و صل الله علی سیدنا و نبینا ابالقاسم و قس علیهذا...
پیش از آنکه صفحه را ببندید و به این بحث عمیق فکر کنید شما را به مطلبی جنجالی در پست بعدی دعوت می کنم...با ما همراه باشید...
.
.
.