بي تو              

Wednesday, October 8, 2008

فانتزی‌های شهرزاد حرم‌سرا

دو سه شب پیش با دوستی گپ‌ای می‌زدیم که از اصطلاح ویژه‌ای لابه‌لای حرف‌های‌اش استفاده کرد و متوجه یک مرحمتی توی یکی ازسایت‌‌های پر بیننده شدم...به او گفتم: نویسنده‌ی آن مرحمتی خود اوست و تأیید کرد و با کنج‌کاوی متوجه یک مرحمتی دیگر هم‌نام بنده و با تقلید خیلی ناشیانه لحنی بینابین شدم. نام‌برده پشت توپ‌خانه‌ی زنگاربسته‌ی بنده اقدام به پرتاب چند نارنجک ساچمه‌ای کرده بود...خوب می‌توان حدس زد چه‌کسانی به این بازی‌ای چشم‌گذاری علاقه‌مندند...ما را به یاد همان‌ها می‌اندازد که می‌خواهند درودباش‌های ویژه خویش را با بسته‌های شکیل موسوم به پیامک بفرستند اما غافل از این‌‌اند که دست طبیعت نامه‌بر بدی‌ست و در جاده‌های پر پیچ و خم دزدان اس‌ام‌اس کمین کرده‌اند...القصه...به واکنش آن مرحمتی ، این یادداشت را نوشتم...


اما وقتی مرحمتی‌های یکی از خانم‌های به شدت هواخواه یکی از سایت‌های معلوم‌الحال را دیدم کنج‌کاوی بیش‌تر انگیخته شد...سوژه همان گ.ف بود...

از سوابق نویسنده مرحمتی چنین برمی‌آمد که ایشان یکی از آن‌دسته مذهبی‌های فوفولی هستند که اگر به سفر فرنگ بروند حتماً روسری‌شان را مانند زنان شالی‌کار به پشت گوش‌ها گره می‌اندازند و گوش‌واره‌‌های زرین به قاعده یک کف دست از میخ‌گوش‌*های خویش می‌آویزند و بسیارهم لذت می‌برند تارهای موی دل‌بری‌شان دل هانس و تامس کافر را هزار بار تشنه ببرد لب آب‌شار نیاگارا و گشنه بیاورد. از آن جنس اعرابی‌های ایرانی که دل‌شان برای خلیج همیشه خزه بسته فارس له‌له می‌زند. به بخش‌هایی از گفتار پرشکوه ایشان توجه بفرمایید:

چطور اسکارلت جانسون تو ۲۴ سالگی از نظر دوستان «سن پایین» نداره ولی گلشیفته تو ۲۵ سالگی بچه‌ و طفلکی‌ست که کسی طاقت دیدن پیشرفت‌اش رو نداره؟ واقعاً که ملت مسخره‌ای هستیم!

این دقیقاً همان لحن روزنامه وزین کیهان هم هست...دقت بفرمایید:

گفتني است دو هفته پيش اسكارلت يوهانسن بازيگر معروف هاليوودي در گفت وگو با تايمز ضمن پوچ خواندن هاليوود و انتقاد از نگاه ابزاري آن به زنان بازيگر گفته بود: هاليوود از جواني زنان بازيگر استفاده مي كند اما وقتي آنها پا به سن مي گذارند، به آنها مي گويد آه! دوران شكوفايي شما به سر آمده و ديگر فاقد جذابيت هاي جنسي هستيد و نمي توانيد سمبل باشيد! اين اقدام آنها باعث افسردگي بازيگران زن مي شود.




نمی‌دانم از کی تا حالا اسکارلت یوهانسون که نقش نشمه‌ی پیری چون وودی آلن را بازی می‌کند قرار بر این شده است نقش فاطیمای سینما را نیز یدک بکشد؟ از برادر پیام فضلی‌نژاد می‌پرسم.

بعد با دوست دیگری که راجع به پوشش فکر می‌کردیم...از خود با تعجب ‌پرسیدیم: زن ایرانی چه‌ لباسی باید بپوشد که حتماً نشان‌دهنده زن ایرانی باشد؟...مگر زن ایرانی چه چیزی دارد که باید متمایز از دیگر زن‌های عالم باشد؟...نگاه‌ام به این یادداشت افتاد و تمام پاسخ‌های خود را گرفتم...دگردیسی؟...جل‌المخلوق...دگردیسی؟...تصور بفرمایید...ایشان محترمانه می‌خواسته‌اند از آفتاب‌پرست بنویسند از لغت بیولوژیستی آن یعنی دگردیسی استفاده کرده‌اند...

به قول همان خانم محترم:

واقعاً که ملت مسخره‌ای هستیم!

حالا فهمیدید چه‌را نباید با نام مستعار و درکل سوییچ مخفی با این‌ها رالی داد؟
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ

* به عقیده‌ی ذبیح بهروز مجوس‌ای که عرب به فارس می‌گوید اشاره به میخ‌گوش‌ای او نسبت به گوش‌های بزرگ خویش دارد.


** نقاشی‌ مورد نظر کاری‌ست از عبدالله بخاری..به نام در حال حمام. در موزه استانبول ترکیه.

عکس مورد نظر هم یکی از (به عقیده من) فتوکاتورهای شادآفرین قدیریان است.
.
.
.
تصحیح شد:

با عرض پوزش نام خانم قدیریان را با شیرین نشاط قاتی کردم...نام دقیق ایشان: شادآفرین قدیریان است.