دعوت به سقط درام

ام‌روز جلسه نقد و بررسی فیلم «دعوت» حاتمی‌کیا داشتیم...یکی از جوانان پرشور طی‌العرض کرد تا بتواند جمع را مجاب کند با فیلم عمیق‌ای مواجه‌ایم... جمع‌بندی نهایی را مجری محترم به عهده بنده گذاشت تا نظر کوتاه‌ای که ضمن نمایش فیلم خصوصی خدمت‌اش عرض کرده بودم راجع به ملودرام بودن اثر بگویم...که همان‌جا ضمن با شکوه دانستن ملودرام‌هایی چون آثار فاسبیندر و مقایسه ناقص این فیلم با فیلم درخشان چهار ماه و سه هفته و دو روز، فیلمی مربوط به دوران حکومت چائو شسکو، از دید منفی آن و حتی غلیظ‌تر یک فیلم هندی دعوت را بررسیدم و به‌عکس دوست خوش‌طینت منتقدمان ابدا ربط-ای به ماهُو هُوی اثر ندیدم چه‌راکه هیچ نیاز نی‌ست با اثری که خود راه گفت‌گوی با عناصر داستانی خود را می‌بندد راه گفت‌گوی منطقی را باز کنیم. این از ترفندهای خاصی است که دوست جوان ما کمابیش از آن غافل‌اند.

در کل ضایعه‌ی بزرگی برای حاتمی‌کیا محسوب می‌شود از بعد «به‌نام پدر» که به نظرم یکی از درخشان‌ترین ملودرام‌های اوست.