دیکتاتور و کابوس

.

.

.

دوستی می گفت قاطرها و دیکتاتورها، همواره از یک مسیر می روند: لبه دره. جلوتری ها سقوط می کنند، اما پشت سری ها درس نمی گیرند. همان لبه را می گیرند و می روند و سقوط می کنند؛ باز نفر بعدی. و این عین واقعیت است؛ تاریخ را بخوانیم تا دریابیم که دیکتاتورها، هرگزداستان متفاوتی ننوشته اند؛ مثل داستان همین بیدادگاه ابطحی و عطریانفر و... که بازهم تماشاگرانش، لباس شخصی ها و کارمندان سازمان امنیت موازی، نویسندگان سناریواش، شریعتمداری ها ومرتضوی ها وبنگاه خبر پراکنی اش، صدا و سیمای جمهوری اسلامی و خبرگزاری فارس بودند. همه آنان که سال هاست بر لبه یک دره می روند وهمگی هم، سقوط شان در انتظار.

.

.

.