داستان يك كاميكازه

در شماره‌ي آخر ايران‌دخت ، خانوم اميلي امرايي (اميدوارم نام‌ نويسنده را درست نوشته باشم) در صفحه‌ي آخر مطلبي راجع به ميچيكو كاكوتاني منتقد آمريكايي ژاپني تبار ، برنده جايزه‌ي پوليتزر نقد ، بسيار منزوي ، جنگنده ، سخت‌گير و ناسازگار با جامعه‌ي ادبي جمع‌آوري كرده‌اند كه در آن يادداشت ، به جنگ قلمي معروف نورمن مه‌ي‌لر در جواب به نقد بي‌رحمانه‌ي كاكوتاني اشاره‌اي مختصر كرده‌اند كه مرا به ياد حرف‌هاي مه‌ي‌لر به مجله‌ي وزين رولينگ استون و جنگ‌اي قلمي كه از پس آن راه افتاد ، انداخت... نورمن مه‌ي‌لر، نويسنده‌اي بدعنق و نماينده‌ي نسل كابوي‌هاي جين‌پوش بود كه ‌يك‌بار ميهمانان خود در يك پارتي را سركار گذاشت و در دعوت خود تأكيد كرد حتماً بايد جين‌پوش باشند...اما خود بسيار رسمي حاضر شده بود...نقد بي‌رحمانه‌ي كاكوتاني حتي رشدي را نيز بي‌نصيب نگذاشت و درعوض ريش‌خند خشم‌آگين او را در پي داشت...سلمان رشدي او را « زني عجيب‌الخلقه ناميد كه هم نياز به تمجيد دارد و هم در كوني »...
به‌صورت مفصل ماجراي كاكوتاني و مه‌ي‌لر را در اين‌جا مي‌توانيد دنبال كنيد...