خوب يا بد ، واقعيتي ست
بگو بچه مگه محبوري زرپ و زرپ بنويسي؟...چاه قنات هم باشه مي‌خشکه...دلت مي‌خواد «نازنين‌بانو» بهت بگه: علي‌رضاااااااااااااااااا...راستش‌ُ بگو...کراک‌اي چيزي مصرف مي‌کني؟...مشروبييييييييييييي...چييييييييييييييزي مي‌خوري؟...مگه آدم چه‌قدر جون و پر داره که تندتند بنويسه؟...بگو بچه مجبوري بنويسي؟...هي بنويسي و هي به اين و اون سيخونک بزني؟...ببين سن خر بابامُ پيدا کردي باز رفتار و سکنات‌ات مث بچه‌ها مي‌مونه...اون‌وقت باز مي‌گي اگه يه دفه ديگه بگي کودک درون: هم‌چين تو آب‌گاه‌ات لگد مي‌زنم که «کودک درون»ات سقط بشه...آخه بچه چه مرگته؟...برو اون کلاه بيس‌بال مشکي رو بذار سرت... ولبه‌ء قوس‌دارشُ تا رو ابرهات بکش پايين...اون تي‌شرت آستين سه‌ربع توسي هم بپوش...موهاتُ که خوب با شامپو «سينه‌ره» آب‌کشي کردي...از حموم که در اومدي مام غلتکی ِ«ني‌وه‌آ» رو زير بغل‌هات بمال...مث هميشه شلوار مخمل‌کتون کبريتي هم که پات هست...کفش‌‌هاي پاشنه تخت وراحت اسپورت‌ات هم يه واکس خوب بزن... اسپري زيربغلي «فلورا» رو که زدي ، رو لاله‌هاي گوش‌ات مث هميشه يه توک انگشت اودکلن «سانتياگو» بزن...مث هميشه...موهات هم يه برس کوچولو بکشي کافيه...عينک آفتابي‌ت هم بزن و گوشي‌هاي ام‌پي‌تري پله‌يه‌ر-اتُ بچاپون تو گوش‌هات...بذار رو shuffle بخونه...مث هميشه يه آدامس اوربيت طعم سيب هم بنداز گوشه دهن‌ات و تا تلخ شد تف کن...همين‌طور که راه مي‌ري طرح‌ها و ايده‌‌هاتُ تو ام‌پي‌تري پله‌يه‌ر record کن... به‌سر جد اميرکبير....اين‌کار از وب‌لاگ‌نويسي تو بهتره...
اينه که مث عطار نيشابوري يه‌هو متحول شدم...