بي تو              

Saturday, July 7, 2007

Move ur body


نمي‌دانم حس موسيقايي عرب را دوست داري؟...من اگر آن حس سحرانگيزي شب‌هاي عربي و شهرزاد قصه‌گو را و هول شب‌تاريک و «چهل دزد بغ‌داد» را داشته باشد ، ‌ديوانه‌اش هستم...تو را نمي‌دانم. نمي‌دانم حالا اين حس را اگر از لابه‌لاي يک موسيقي ترنس نيز بشنوي ، ‌آيا مي‌پسندي يا نه؟

اصولاً خود جي‌جي دي‌آگوستينو معروف به يکي از «مهندسان رقص پيش‌رفته‌ء مديترانه‌اي» است...

حال تو خود بخوان حديث مفصل از اين‌چند سطر...

او هم خاصيت سايکودليک در آثارش چشم‌گيرست و اين‌که کلاب و منطقه‌ء فعاليت‌هايش (حال به شوخي يا جد) به «وود‌استاک» ايتاليا مشهور شده‌است...خبر از سر ضمير آگوستينو مي‌دهد...

براي کساني‌که توان شنيدن تکرارهاي خلسه‌آور را دارند، اين موسيقي پيش‌نهاد خوبي‌ست...اگر قرار باشد آن‌را خيلي آرام بشنوي رها کن چون به قول بچه‌هاي EX باز ، فاز نمي‌دهد...يک‌بار اين نوع موسيقي‌ را بدون مخدرات تجربه کن...ببين چه حسي بهت دست مي‌دهد...آيا اصولاً حس عادت دادن مغزت به‌يک فرکانس کم‌متغيّر تو را آزار مي‌دهد؟...و اگر آزار داد، آيا تجربه‌اش مانند حس تشنج صرع است که مي‌گويند اطرافيان را هراسان مي‌کند در حالي‌که شخص بيمار از آن لذت بسيار مي‌برد؟...آيا اين حس برايت خوش‌آيند است؟...آيا خواب در هنگام اين خلسه‌ء خان‌گاه‌اي را دوست داري؟

تم اصلي اين آهنگ ما را به فضاي سحر و جادو فرو مي‌برد...

آن نشاني ‌که هميشه آگوستينو خود را با آن معرفي مي‌کند ، به‌ژاپني يعني «wu» و به معناي «رقصيدن» است.

بشنو...