بي تو              

Friday, November 30, 2007

پندانه

برای من قهرمانان واقعی سازنده‌گان جوک‌ها هستند که همیشه در طول تاریخ گم‌نام مانده‌اند و هیچ‌گاه تلاشی برای یافتن نام‌شان هم نشده است.

چه فایده که خودم را یکی از قهرمانان گم‌نام بنام معرفی کنم.
.
.
.
حس فرورفتن شن‌ریزه‌ای توی جوراب دارم که هرچی کفش‌ات را درمی‌آوری و سر و ته می‌کنی و می‌تکانی ، باز کلافه‌ای.
.
.
.
روزی مدرسه‌سازی خیّر با کاشی‌کار سر درمدرسه گلوآویز شد که چه‌را به جای حاج‌علی‌رضا خردپیشه نوشته است مرحوم حاج‌علی‌رضا خرپیشه.
.
.
.
شیخ‌مان را دوش گریبان گرفتيم که مردک بُله تو نمی‌دانی خوب...ما می‌دانیم...تو همین دی‌روز با آقا یک چای قندپهلو نوشیدی...تو همان‌ای که کفش‌های پاشنه‌بلند حاج خانوم را به طرفةالعین‌ای جلوی پایش جفت می‌کنی...تو همان بی‌سوادی که به اذن حضرت حق فیزیک کوانتوم تلمذ کردی...آقا به خواب‌ات آمد و بر کف سرت دستی کشید و گفت: حال می‌توانی پوز اینش‌تن را هم بزنی... شیخ‌مان از همین ام‌روز کار دریافت وجوهات را آغاز کرد...