بي تو              

Sunday, September 7, 2008

دولت شرمنده از آن ما

تئوری «مرگ مولف» برای همین روزها خوب است نه؟

حمله ها و یورش ها علیه کیارستمی بی امان ادامه دارد. اما آیا کیارستمی با فیلم های خود در بحرانی ترین دهه های انقلاب با زبان تصویر لب به سخن نگشود؟ کوریم ما گویا. منتظر پلاکارد دست گرفتنیم. منتظر عربده جویی هستیم.


اما اگر هنرمندی برای هنرش مانیفست اعلام داشت. اگر هنرمندی صدای حنجره ی او صدای نسل او شد !!!!!!!!! «باید» برای ذره ذره دستور زبانش و ما به ازایی که خلق !!! کرده است آنوقت باید پاسخ گو باشد. آن وقت دیگر مرگ مولف چرندی بیش نیست. آن وقت سخن از ترس بیهده است. سخن از تقیه مهمل است.
.

.

.

برای کسی که ازدرد شکنجه می خواند پذیرفتن درد شکنجه آیا سخت است؟

.

.

.

در رفتار کسانی چون نامجو و ابتذال وحشت او و توجیهات ابلهانه «طَرَب»دارانش جز آوردن یاس و درنهایت خیانت به احساسات عمومی خاصیت دیگری نمی بینم.

.

.

.

محسن نامجو و راز موفقیتش

.

.

.

به نظر شما نامجو به جای نام «دولت» در شعر شهیر «عقاید نوکانتی» خود چه نامی بگذارد؟

دولت شرمنده از آن ما

کلفتی پرونده از آن ما

ملی‌پوش بازنده از آن ما

دولت شرمنده از آن ما

انتخاب سازنده از آن ما

شاید که آینده از آن ما

.

.

.

اذان با آواز و موسیقی

.

.

.

خداحافظی با نقد موسیقی