We Can Remember It For You Wholesale

چند وقتی پیش که به میمنت آغاز ماه مبارک رمضان تی‌پی‌اس حالی داد و دو روز آب را به روی مشتریان خود باز کرد فیلم بسی بسیار بس زیبای توتال ری‌کال فیلیپ کی دیک محبوب را دیدم و تا آخر داستان ریخت آرنولد را تحمل کردم فقط به‌خاطر گل روی وورهوفن و شارون استون (مه‌جبین) که یک‌پا این فمه‌فتال دوست‌داشتنی با مدونا پیش می‌آید. و صد البته به خاطر قلم قدسی فیلیپ کی دیک تا ته نشستم و حظ-ای اولی بردم. خداوند خالق فیلم کالت مووی محبوب من «غریزه اصلی» را حفظ کند و آن بیگ پروداکشن هلندی‌اش را به سلامت بدارد.

اما کالت‌‌های من بدون ترتیب:

فایت کلاب (دیوید فینچر لعنتی)

غریزه اصلی (پل ورهوفن عمیق)

گلادیاتور (رایدلی اسکات زیرک)

شرم (برگمان عمو جان)

کسوف (آنتونیونی پدر عزیزم)

فیل (گاس ون سنت برادر محبوبم)

نازارین (بونوئل هم‌شهری عزیزتر از جان)

روکو و برادران (ویسکونتی بد)

توبی دمیت (فیلم کوتاه فللینی از طرف مادری)

نیش (جورج روی هیل و دیگر هیچ)

پاریس-تگزاس (ویم وندرس هوش‌ربای از اقوام نزدیک)

ناخدای دلاور (عاشقانه‌ای دریایی برای تمام فصول)

روز شغال (فرد زینه‌مان بی‌نظیر از بسته‌گان هم‌سر برادر)

خاکسترها و الماس‌ها (آندره وایدای نابغه از طرف پدری)

از تمام فیلم‌های مزخرف دیوید لینچ برائت می‌جویم.

به تمام فیلم‌های سای‌فای سر تعظیم فرود می‌آورم.

ده (کیارستمی)

دندان مار (کیمیایی فامیل سببی)

پست‌چی (داریوش مهرجویی)

صمد آرت‌ایست می‌شود (پرویز صیاد جد مشترک خانواده‌گی)

از رضا میرکریمی و مجید مجیدی به دلیل انتشار حماقت‌ دینی و رذالت معصومانه مذهبی به‌شدت متنفرم.

برای تمام فیلم‌های اکشن احترام بسیار قائل‌ام و همه را با لذت می‌بینم.